بررسی فراوانی ژنوتیپی پلی مورفیسم تک نوکلئوتیدی a118g در ژن oprm1 درگیرنده اپیوئیدی میو (mu) در مسمومین با اپیوئیدها

هدف از این مطالعه بررسی فراوانی پلی مورفیسم تک نوکلئوتیدی a118g در ژن رمز کننده گیرنده میو در مسمومین با اپیوئیدهای متفاوت و ارزیابی ارتباط آن با متغیر¬های مختلف بود. علائم بالینی، علائم حیاتی و مشخصات دموگرافیک در مسمومین با اپیوئیدها مورد بررسی قرار گرفت. از تعداد 60 فرد مسموم با اپیوئیدها پس از کسب رضایت کتبی به مقدار 5 میلی لیتر خون محیطی با روش استریل گرفته شد و استخراج dna با استفاده از کیت talizol-d انجام گردید. برای تعیین پلی مورفیسم a118g از واکنش زنجیره ای پلی مراز اختصاصی آللی(arms-pcr) استفاده شد. برای هر نمونه، دو واکنش pcr طراحی گردید. در هر کدام، پرایمر معکوس یکسان و پرایمرهای پیشرو متفاوت استفاده شد. جهت آنالیز داده ها از ازمون¬های کای اسکوار، فیشر، همبستگی اسپیرمن و رگرسیون لوجستیک استفاده شد. میزان شیوع پلی مورفیسم تک نوکلئوتیدی a118g در ژن oprm1 درگیرنده اپیوئیدی میوmu)) در مسمومین با اپیوئیدها، به ترتیب، a/a60%، a/g 33/33% و g/g 6/67% بوده است. بین ژنوتیپ a/a، a/g، g/g گیرنده میو و اعتیاد به اپیوئیدها، ارتباطی وجود نداشت(p value > 0.05). همچنین بین نوع ژنوتیپ با علائم بالینی و متغیرهای دموگرافیک ارتباط معناداری وجود نداشت. شایعترین نوع پلی مورفیسم تک نوکلئوتیدی a118g در ژن oprm1 درگیرنده اپیوئیدی میو(mu) در مسمومین با اپیوئیدها، ژنوتیپ a/a بود که بنظر میرسد مستقل از فاکتور اعتیاد به اپیوئیدها می¬باشد. تعداد تنفس از فاکتورهای پیشگوئی کننده عاقبت درمانی در بیماران بود.